What is a human being? A philosophical question. (Kant)
According to Hermann Hesse (Nobelprize winner literature 1946), your duty is to become a human being. According to him, there is only one way and that is inward. Along the way you encounter all kinds of obstacles or challenges. According to him, you can only grow, become human, if you face them regardless of outside resistance or perhaps more importantly from within. Let me refer to this sentence that he regularly uses and which completely resonates with me: 'Ich möchte einfach tun, was mir in den Sinn kommt. Warum ist das so schwierig? And if you do what comes to mind then your venture might fail. And that's not a bad thing. In fact, failing is very good for your personal development. So actually you can't fail. And if you do find that you do then you just start over.
If I have a bad day with the tendency to disappear into that black hole, I know by now that I can do it all over again tomorrow. Completely different or just the thing that didn't go well the day before. So I wrote a piece about living as if it were your last day, dying and being born again;
A scene somewhere in the Dominican Republic
Calm deep-sea life transforms from innocent serenity to heady absurdity. It's crowded around the sacrificial altar. Parrotfish dance with moray eels. A stingray summons passing deep-sea guests to take their seats in the boxes he has drawn in the sand with his tail. Six wise crabs sway as silent witnesses from a sandbar to the rhythm of Caribbean music. A school of giggling coral butterflies toss props of incense to the crowd. Above them, a few seahorses flutter and bubble hearts. Two others jump rope with an excited sea snake. At the head of 't altar, a hammerhead shark sits impatiently waiting to settle the covenant with its head. God and Darwin sit side by side on their knees. They lean on a half-vanished porthole. Darwin whispers something in his ear. God grins. Darwin clears his throat and swallows and signals the master of ceremonies to commence. My heart rate rises. Jenny the diving instructor is nowhere to be seen. Panic. This is it. I'm dying. Oxygen tank empty.
My body shakes like an internal combustion engine that has consumed its last drop of gasoline. I sink to the bottom and my soul rids itself of my body. A balloon fish shoots onto the scene to slurp my body at once. Behind a sandbar, a harlequin sawfish gives birth to hundreds of new versions of myself. Most are devoured immediately after birth by the hungry revelers. All but one. The one newborn soul who just now was aimlessly and lonely groping the seabed managed to obtain a version of myself at the last minute. As a newborn eccentric, I take myself to safety and hide in a crevasse. From there I see God kissing Darwin. An octopus plays Mendelssohn's wedding march on giant water pipes. The hammerhead shark closes his missal. The ceremonies are done. And the evening feast can begin.
-
Wat is een mens? Een filosofische vraag. (Kant)
Volgens Hermann Hesse (Nobelprijs winnaar literatuur 1946) is het je plicht om een mens te worden. Volgens hem is er maar een weg en die is naar binnen. Onderweg kom je allerlei obstakels of uitdagingen tegen. Volgens hem kun je pas groeien, mens worden, als je ze aangaat ongeacht de weerstand van buitenaf of misschien wel belangrijker van binnenuit. Laat ik naar deze zin refereren die hij regelmatig gebruikt en welke volledig met mij resoneert: ‘Ich möchte einfach tun, was mir in den Sinn kommt. Warum ist das so schwierig? En als je doet wat er in je opkomt dan zou je onderneming kunnen mislukken. En dat is niet erg. Mislukken is zelfs heel erg goed voor je persoonlijke ontwikkeling. Eigenlijk kun je dus niet mislukken. En als je dat wel vindt dan begin je gewoon opnieuw.
Als ik een rotdag heb met de neiging om in dat zwart gat te verdwijnen dan weet ik inmiddels dat ik het morgen over kan doen. Geheel anders of alleen datgene wat de dag ervoor niet lekker liep. Zo schreef ik een stukje over leven alsof het je laatste dag is, sterven en weer opnieuw geboren worden;
'n Tafereel ergens op de Dominicaanse republiek
‘t Kalme diepzeeleven transformeert van onschuldige sereniteit naar onstuimige absurditeit. Het is druk rond het offeraltaar. Papegaaivissen dansen met morenen. Een pijlstaartrog sommeert de passerende diepzeegasten in de door hem met zijn staart in het zand getekende vakken plaats te nemen. Zes wijze krabben deinzen als stille getuigen vanaf een zandbank op ’t ritme van Caraïbische muziek. Een school giechelende koraalvlinders werpen proppen wiermaché naar de menigte. Daarboven fladderen enkele zeepaardjes en bellen hartjes. Twee andere springen touwtje met een opgewonden zeeslang. Aan de kop van ’t altaar zit een hamerhaai ongeduldig te wachten om met zijn kop het convenant te kunnen beslechten. God en Darwin zitten naast elkaar op hun knieën. Ze leunen op een halfvergane patrijspoort. Darwin fluistert iets in zijn oor. God grijnst. Darwin schraapt zijn keel en slikt en geeft de ceremoniemeester het teken aan te vangen. M’n hartslag stijgt. Jenny de duikinstructrice is nergens te bekennen. Paniek. Dit was het dan. Ik ga dood. Zuurstoftank leeg.
Mijn lichaam schokt als een verbrandingsmotor die zijn laatste druppel benzine heeft verbruikt. Ik zak naar de bodem en mijn ziel ontdoet zich van mijn lichaam. Er schiet een ballonvis het toneel op om in één keer mijn lichaam naar binnen te slurpen. Achter een zandbank baart een harlekijn zaagbaars honderden nieuwe versies van mezelf. De meesten worden direct na de geboorte verslonden door de hongerige feestvierders. Op één na. De enige pasgeboren ziel die zojuist nog doelloos en eenzaam de zeebodem betaste, wist op de valreep ’n versie van mezelf te bemachtigen. Als pasgeboren zonderling breng ik mezelf in veiligheid en verstop mij in ’n kloof. Van daaruit zie ik God met Darwin kussen. Een octopus speelt de trouwmars van Mendelssohn op gigantische waterpijpen. De hamerhaai sluit zijn missaal. De plechtigheden zijn voltrokken. En het avondfeest kan beginnen.
