De lokale broodmaker
Op een dag zag ik voor de deur van de lokale bakker iemand broden verzamelen die hij vervolgens achter in de bak van zijn oud volkswagenbusje gooide. De broden, sommige een dag oud en daardoor niet meer verkoopbaar, waren bestemd voor enkele schapen en geiten uit de buurt. Het aanzien van 't brodenwerpen in het busje bracht mij op 't idee van deze fotoshoot.
Het model - Anne - ken ik al jaren. We zijn vrienden, al loop ik niet de deur bij haar plat. Soms zien we elkaar lang niet en dan is er weer innig contact. We laten elkaar vrij en dat is wat voor mij het beste past in vriendschappen. Anne is professioneel fotograaf en toen ze ja zei op mijn verzoek om voor mij volledig naakt te poseren, voelde ik mij zeer vereerd.
Ondertussen verzamelde ik binnen één week 150 broden. Die legde ik in de schuur te drogen want schimmelen doen ze snel. Elke dag draaide ik ze een kwart slag om doorliggen te voorkomen. Daarna verplaatste ik ze naar de tuin waar ik een strategische heuvel maakte. Sommige stukken brood waren zo hard dat ze prikten in Anne d'r billen tijdens het vinden van de juiste compositie.
Ik vraag mij af waarom er elke dag zoveel brood wordt 'weggegooid'. En is het wel weggooien als geiten en schapen er alsnog van kunnen genieten? En dit betreft slechts één bakker. Stel dat alle bakkers in heel Nederland zoveel broden per dag verkwisten? Gaat er dan niet ergens iets fout?
